Σημείωμα του Σκηνοθέτη
ΓΡΑΜΜΑ Σ’ ΈΝΑ ΦΙΛΟ
Ivanov AA, Δύο ημιτελή σχέδια-πορτρέτα του Nικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ, ακουαρέλα. 1840. |
Φίλε Κόλια, μου επιτρέπεις θαρρώ να σε αποκαλώ φίλο• και πώς θα μπορούσα άλλωστε να μη νιώθω φίλος σου, όταν το ίδιο σου το έργο έχει στοιχειώσει τόσο πολύ τη ζωή μου και πόσο μάλλον τώρα που ετοιμαζόμαστε να ανεβάσουμε σε παράσταση το «Γάμο».
Ώσπου κατάλαβα. Το κλικ έγινε όταν διάβασα τις «Πεθαμένες ψυχές» και ακολούθησαν όλα τα υπόλοιπα έργα σου. Το έργο σου με έκανε να βλέπω μέσα μου. Κόλια, φωνάζω δυνατά το όνομά σου, υποκλίνομαι στη μεγαλοφυΐα σου. Γνωρίζω ότι το δράμα λυτρώνει, το γέλιο ακόμα περισσότερο. Δεν ισχύει σε σένα, στο έργο σου αυτό που λένε, ότι αυτός που σε κάνει να κλαις θέλει το καλό σου, ενώ αυτός που σε κάνει να γελάς το κακό σου. Η ζωή δεν είναι ίδια πια για μένα. Βλέπω μέσα στο έργο σου το ασχημούλικο εγώ μου, ένα εγώ που φωνάζει διαρκώς και πασχίζει όπως το βατραχάκι που πηδάει στον αέρα για να βγάλει φτερά και πέφτει στη διπλανή λιμνούλα. Φίλε Κόλια, είσαι άξιο τέκνο του Λοξία Απόλλωνα. Το βλέμμα σου, τώρα το γνωρίζω, είναι το βλέμμα ενός λοξού, ενός δια Χριστόν σαλού, γνωστή παράδοση στην πατρίδα σου. Τώρα γνωρίζω ότι και η «τρέλα» σου ακόμα ήταν το τελευταίο σου καταφύγιο για να μην τρελαθείς τελείως. Ήταν ο μόνος δρόμος να μπεις στον παράδεισο χωρίς διαβατήριο. Έδωσες γενναιόδωρα την αγάπη σου και τη χαρά σ’ έναν κόσμο που επιμένει να μη θέλει ν’ αλλάξει.
Να ξέρεις ότι θα φυλάμε πάντα ένα άδειο κάθισμα στο θέατρο, μην τυχόν θελήσεις να έρθεις, μην τυχόν αποφασίσεις να ρίξεις μια ματιά στα ανθρώπινα. Εμείς θα σε περιμένουμε στην παράσταση για να μοιραστούμε τον άρτον , τον οίνον και να δοξάσουμε το Θεό της αγάπης, της χαράς και της ελεύθερης βούλησης.
Παντοτινά δικός σου,
Νικόλας Σπανός
24 Νοεμβρίου 2017
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου